O papagaio fantasma

Esta historia transcorre en plena Guerra Civil española, en Foz,  pobo costeiro do norte de Lugo. Un barco republicano, foi capturado polos nacionais, en fronte das costas galegas e levado a ese porto.

As autoridades militares ordenaron entón, desaloxar á tripulación e poñela baixo recado. O meu avó que era o xefe do destacamento, encargado de cumprir ordénelas, foi ao barco cun grupo de mariñeiros e foron desaloxando do barco a toda a tripulación ata que se cercioraron de que non quedaba ninguén a bordo.

Cando parecía que todo estaba despexado oíronse uns estraños berros no interior das adegas:Manolo, Ramón?; Manolo, Ramón?? oíase constantemente. Volveron baixar ás adegas para mirar quen se lles quedou por desaloxar, e empezaron a revisalas unha por unha, mentres se seguían escoitando os berros: ?Manolo, Ramón?? Ao final, entraron nun dos últimos departamentos que quedaba por ver e a sorpresa foi maiúscula, cando viron que o autor dos berros, era un fermoso  papagaio de plumas de cores, que repetía unha e outra vez as dúas palabras que alguén do barco, ensináralle nas longas xornadas de navegación.

O meu avó fíxose cargo do precioso animal e levoullo para a súa casa de Foz,  onde viviu ata a súa morte trinta anos despois; converténdose  nun máis da familia e animando a morada co seu repetitivos ?Manolo, Ramón??.

A miña avoa recorda como era o papagaio , e isto era o mais parecido que puiden encontrar, xa que non consérvase ningunha foto :